Kerstboom, ik mis je!

Hallootjes lieve lezers. Waarschijnlijk mijn laatste berichtje voordat ik ga reizen. Morgenmiddag ga ik nog zwemmen met 'mijn' 30 meiden en leerkrachten en dan....ja.... vakantie!!!! Zaterdagochtend heeft mijn gastzus voor mij een afspraak gemaakt bij een kapster die mijn haar zal vlechten. Voordat ik naar Ghana was dit al 1 van de wensen op mijn lijstje. Mijn haar wordt gevlochten met extensies. Er is mij verteld dat het pijn gaat doen en dat ik twee dagen hoofdpijn mag verwachten na het vlechten. Arme Ike, die zal een fijn gezelschap hebben wanneer ik haar op kom halen van het busstation dit weekend. Maar als je iets wilt, moet je het gewoon doen. Dan weet je de volgende keer of het nog voor herhaling vatbaar is. Ik ga Ike eerst rondleiden in Tamale.Ik ben benieuwd hoe ze Tamale vind in vergelijking met het veel drukkere/ modernere Accra. Daarna gaan we waarschijnlijk afreizen richting Wa (zoek maar op) en hopen we o.a. nijlpaarden te zien in het Hippo sanctuary. Zo niet, dan zal de natuur misschien ook wel mooi zien en kunnen we de vogeltjes horen fluiten. Dan weer terug naar Tamale om kerst door te brengen met mijn gastgezin. Dat wordt op de 24ste december van 22.00 uur tot 12.00 uur naar de kerk (kerkje)... Ik zie er al helemaal naar uit, 2 uur op een houten bankje zitten met een bijbel op mijn schoot (tijdens mijn vorige bezoek aan de kerk drukte mijn gastzus me een bijbel in de hand zodat ik mee kon lezen)waarvan ik het gebruik niet ken. Ik respecteer het Christelijk geloof, ieder geloof dat niemand kwaad doet, maar ik ben er door deze reis nog zekerder van dat ik niet geloof in God of Allah. Mijn gastmama is erg slecht ter been, heeft chronish pijn aan haar linkerzij en been en loop al langer dan ik haar ken op krukken. Verder dan de veranda van het huis komt ze niet. Iedere dag bid ze tot god voor haar gezondheid. En iedere dag kijkt ze naar programmas op de TV, waar pastoren mensen genezen. Van kanker, van doofheid etc. Ze gelooft hier in, en ik vindt dat op zich heel mooi. Want ik heb wel het idee dat het haar hoop geeft, dat ze in het leven blijft geloven. Maar ik kan dit gewoon niet geloven. Kanker is een ernstige lichamelijke ziekte, met soms de dood als afloop. Naar mijn idee is deze ziekte alleen te overwinnen door behandeling in een ziekenhuis. Daarnaast kunnen andere dingen, zoals mensen die echt van je houden, je omgeving of geloof je mentale steun geven, helpen om niet op te geven, om te kiezen voor het leven. Dat is wat ik geloof..... okey..beetje afgedwaald. sorry.

Dus naar de nachtmis.. dan is het eerste kerstdag waarbij we waarschijnlijk de hele dag in de keuken staan om eten te bereiden. Hier in Ghana delen de christenen eten uit aan buren, familie etc. Dat vind ik echt heel mooi. Tweede kerstdag noemen ze hier boxingday. De dag dat je je kado's weggeeft en ontvangt. Mijn kado's zulen gelijk mijn afscheidskado's zijn. Voor mijn gastzus heb ik een Batikkeukenshort gekocht, voor mijn gastmama heb ik een batikdoek dat ik heb laten maken een tijdje geleden in een nabij gelegen dorp. Voor mijn gastbroer heb ik chocolade en haal ik lekker wat fruit. Dat zijn alle mensen die bij mij in huis wonen. Verder heb ik stuiterballen gekocht voor alle kinderen, mijn gastneefjes en nichtje. Ik kan niet voor iedereen kopen die komt, zijn zoveel mensen denk ik, die ik niet eens allemaal ken. Ik heb al thee gekocht en zorg nog voor suiker en melk.

Wat ik mis??? Er is geen kerstboom in huis!!!!!!!! in feite nog helemaal niets wat me aan kerst doet denken, behalve muziek. Dus heb ik zelf maar initiatief genomen en twee 'prachtige' kerstslingers gekocht:D

Fjoeeeeeeeeeee... elektriciteit viel net uit in de wijk.. maar gelukkig was de computer zo vriendelijk om mijn verhaal te bewaren.

Net met Ike gebeld. Ze krijgt misschien geen bus geregeld voor zaterdag ochtend. Dus misschien komt ze later aan. Dan gaan we waarschijnlijk eerst richting Bolga Tanga (zoek maar op), waar in de buurt we een witchescamp willen bezoeken. Ik wil geen heksen 'kijken' hoor. Het zullen in mijn ogen gewone mensen zijn, maar ik ben zo benieuwd naar het verhaal er achter. Waarom heet het zo, waarom wonen deze mensen hier? Dan doen we de hippos na de kerst. En dan langs de linkerkant en via Kumasi naar het zuiden.

Okey tot zover mijn reisplannen. Morgen vroeg eerst maar eens zorgen dat ik klaar ben om te reizen.. mijn klamboe moet nodig gewassen, beddegoed laatste keer voor het reizen, wat mag er mee in mijn tas etc..

Vandaag kon ik eigenlijk wel huilen, heb ik niet gedaan hoor, netjes binnen gehouden. Voor deze dag had ik niets voorbereid, want vanuit de school zou er muziek komen, toneelstuk etc. Leek me een mooie afsluiting voor de kerstvakantie. Ik was netjes op tijd op school, geen lekke banden, en wat trof ik aan.. niets...De leerkrachten stonden voor de school beetje te kletsen.. meiden hingen rond in klaslokaal. Niemand leek ook maar enig plan te hebben.Ik vond het raar, maar ik trok fijn mijn eigen plan. Ik had heel hard gewerkt aan een bordspel (met hulp van mijn vriendje!) en vandaag ging ik het presenteren en kado doen aan de school. Ik heb het netje op mijn houten gammele therapietafeltje geplaatst.. kleedje erop. Alles uitnodigend tentoongesteld.Het had het gewenste effect. Er kwamen vele even nieuwsgierigen. De leerkrachten vroegen erg enthousiast naar uitleg. Ik dronk mijn koko (soort warm vloeibar ontbijt in een plastic zakje) op en heb het spel uitgelegd.De leraren zo te zien spelen was prachtig om te zien. Ze genoten zichtbaar. Daarna, na deze 'test' gingen de meiden het proberen. Sommige meiden haakte af, te veel frustraties?, maar somige meiden hebben het spel meerdere keren gespeeld en noemde het erg interessant. Ik hoop snel een foto van spel online te zetten. Het spel is gebaseerd op sommige spelen in nederland, waarbij je moet uitbeelden, omschrijven, tekenen, vragen beantwoorden. Maar dit spel is helemaal gericht op Ghana. Eenmaal terug kunnen jullie alles zien.
Even later ging ik mijn presentjes uitdelen. Twee fotos tegen elkaar geplakt voor ieder meisje met daaraan een personlijk verhaaltje gevlochten. De meiden waren duidelijk blij, maar toch voelde ik weinig waardering, voor het vele werk dat het me heeft gekost. Ik weet dat ik hier in Ghana meer geef dan terugkrijg, maar toch steekt het af en toe. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik hou van persoonlijke kadootjes.
En toen..... was er niets meer... iedereen ging zichzelf beetje bezig houden... en toen werd er besloten dat we eerder dichtgingen. Dat was de feestelijke afsluiting, zonder toneel, dans en muziek. Erg jammer dat niemand initiatief heeft genomen, over de volwassenen gesproken.

Woensdag heb ik mijn laatste 'training' gedaan (waar ik vorige keer over verteld, over trots). Het was kortgezegd een hele middag creatief bezig mogen zijn met papier, verf, stof etc. en het aan het einde tonen. Ik heb geen voorbeelden gemaakt en ook geen opdrachten gegeven. Daar hou ik niet van (alleen als het in een behandelplan etc. past. Ik wilde hen graag stimuleren om eigen creativiteit, ideeen, etc. te gebruiken. Gewoon te proberen en genieten. Maar dat bleek echt erg moeilijk voor ze. Sommige wisten echt niet wat te doen, en velen hebben elkaar 'gekopieerd'. Weinig expressie om het zo maar even te zeggen. Ik heb wel rondgelopen en tips gegeven, verftechnieken laten zien.. maar het bleef allemaal heel tammetjes. Toch hebben ze zichtbaar genoten en hardop gezongen. Ik had een leerkracht als jurylid aangewezen, hij moest beoordelen wie het meest eigenheid had laten zien en hard had gewerkt. Arme jury, hij wist niet wie te kiezen. Toch zijn er uiteindelijk prijswinnaars uit gekomen die een mooi prijsje hebben ontvangen (sieraden).

Maandag en dinsdag heb ik de therapien afgesloten. Ik heb zoals vorige keer verteld theedoosjes gekocht en leeggemaakt zodat herinneringsdoosjes gemaakt konden worden. Ik heb ze niet wit geschildered, ik wilde de meiden zelf de kleuren laten kiezen. HElaas dekte de verf niet zo goed, maar niet s aan te doen. Ik heb ze toen met klei laten werken, wat wil je graag maken voor in je herinneringsdoosje? Toen briefjes schrijven. Dat vonden de meeste toch wel lastig. Mischien wat te veel gevraagd. De foto's (van creaties) werden hartelijk in ontvangst genomen, iedereen in de school wilde ze zien.

Wat betreft min schrijfwerk.. ik heb zeker nog wel wat te schrijven in Nederland.. min training wil ik volledig en compleet uitgeschreven hebben, en mijn eindevaluatie moet nog geschreven worden. maar ik voel dat ik gewoon even rust nodig heb... het komt wel klaar.. Mijn hoofd zit gewoon beetje vol. EN ik wil het goed doen, zodat de training ook echt gebruikt kan worden door anderen (is wel in het engels. Mijn therapieverslagen zijn wel af en ingeleverd.Moet morgen nog wel even weer reflecteren.. tijdje niet gedaan.. weer niet zo lekker geweest in de avnden.. hofdpijn en diarree.. maar nu weer prima.

Ik ga nu richting mijn supervisor.. bedankt vor het lezen van dit belachelijk lange verhaal en ik zie jullie snel.

Ik hoorde dat jullie sneeuw hebben!! Is voor mij nu moeilijk vor te stellen, tis hier nu bijna 40 graden.

Liefs Colleke