Oost West Thuis Best
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Nicole
27 Januari 2010 | Ghana, Tamale
Verassing!!!! Toch nog even een berichtje vanuit Ghana. Nog twee nachtjes slapen en dan gaan we naar huis. En sorry!!! We komen inderdaad 6 uur in de ochtend aan, wat een stomme fout haha.
We hebben het oosten gezien van Ghana, het midden en dan nu de westkust. Maar zoals het spreekwoord zegt; Oost West, Thuis Best. Ik heb genoten van het reizen door Ghana met Johan, maar ik merk dat ik toch heel erg verlang naar mijn thuis, naar ieder die me dierbaar is. Ik hou van Afrika, maar ik weet waar ik thuishoor.
Momenteel zijn Johan en ik in Winneba. Een plaatsje aan de westkust, niet ver van Accra. Morgen reizen we naar Accra waar we onze laatste nacht zullen doorbrengen. Van Winneba hebben we nog eigenlijk niets gezien. We zijn hier in de middag aangekomen, ingecheckt in Lagoonlodge en op naar het internet cafe. Dat ik dit voorrang geef ipv rondkijken in het dorpje zegt voor mij echt dat ik behoefte heb aan mijn thuis... ja ik heb nu wel een beetje heimwee.
Laat ik jullie vertellen hoe het afliep in Tamale! We hebben mijn schooltje bezocht en ik ben er meer dan hartelijk ontvangen. De meiden hadden les, maar vlogen met zijn allen de klassen uit om ons te begroeten. Dat deed me erg goed. Ik was namelijk een beetje nerveus voor dit bezoekje.. hoe zou het zijn om alleen maar op bezoek te komen na een paar weken. Johan werd door een paar meiden ontvoert en ondervraagt, mooi om te zien hoe snel ze hem accepteerde. Ik heb gezellig gekletst met de leerkrachten en de meiden. Toen hebben Johan en ik twee fietsen gedoneerd (mijn fiets en een fiets van een andere stagiaire van CID Ghana die ik had overgekocht hiervoor). De directeur heeft nog een soort afscheidsrede gehouden, 1 van de meiden heeft nog gesproken en ook ik moest mijn woordje doen. Aan het einde van de schooldag zijn we met iedereen de schoolbus, die we eerst moesten aanduwen, ingestapt. Onderweg zagen we ook nog een mooi tafereel. Er was een chief gestorven en nu werd een nieuwe chief ingehuldigd.
Wat de olifantjes betreft... die hebben we niet gezien. We konden geen kaartjes krijgen voor de bus (terwijl we om half 4 in de ochtend aanfietsten naar het busstation) en we konden ook geen kamer krijgen in het hotel van Mole park voor de komende dagen. We besloten om dit doel op te geven en onze reis voort te zetten naar Bui park. De weg naar naar toe (met overnachting ertussen in Techiman) was heerlijk hobbelig en mooi om te zien. Het kamp waar we overnachtten was weinig bijzonder (wist ik al van mijn reis met Ike), maar je kan nergens anders slapen zover ik weet. We zijn naar het dorpje gewandeld vanwaar we met kanoes het water op gingen om nijlpaarden te zien. We liepen met een gids, dat moet.. stel je voor dat de mieren bijten, of dat er vogels op je hoofd poepen. De enige gevaarlijke dieren (die 5 km verder op hun teretorium hadden, vooral in het water) zijn de nijlpaarden. Na een misverstand over de canoes (ons was vertelt dat we in 1 kano mochten, wat dus niet mocht en we moesten dus extra betalen of kiezen voor een kortere tocht) hebben we de nijlpaarden gezien en gehoord. IK was vergeten wat een apart geluid deze dieren maken. 1 deed speciaal voor ons zijn bek wijd open.
Toen hebben we een lange reis gemaakt. Vanaf Techiman, via Kumasi, naar Cape coast. Een lange rit, maar alles zat mee. Ik zag het zelf namelijk niet zo zitten om in Kumasi( grote drukke stad) te slapen, daar ik de mensen niet als vriendelijk heb ervaren toen ik er met Ike was, al zullen er natuurlijk zeker vriendelijke mensen zijn).
In cape coast en in Elmina hebben we naast de stadjes zelf, ook de kastelen en een fort bezocht (Fort in Elmina). We hebben rondleidingen gehad, erg goede gidsen moet ik zeggen, en geleerd over de geschiedenis van deze plekken (Slavetrade). Heel interessant en indrukwekkend. In cape coast hebben we heel slecht geslapen (heel benauwd), in Elmina hebben we heerlijk geslapen. Ik ben een beetje verliefd geworden op ELmina, op de vissersbootjes vooral. Honderden visserbootjes varen daar uit in de avond (naar zee) en keren in de ochtend terug. Vanuit een bruggetje kan je dit tafereel aanschouwen. Dat was ook wat we deden, net als ook veel van de lokale bewoners. Vanuit Elmina zijn we naar Green Turtle lodge gegaan (vlakbij Busua), wat vele mensen als een soort paradijs beschouwen waar ze gerust een tijdje kunnen blijven. Mijn ervaring; Ja, turtle lodge is een heerlijke plek als je even tussen de westerse mensen wil zijn en weg van de Ghanese drukheid wil. Het eten is heerlijk, de locatie erg netjes en ze bieden vele excursies aan. Johan en ik hadden twee nachten geboekt en na die twee nachten was is klaar om weer verder te gaan. Johan is daar ook ziekjes geweest en heeft ook niet veel van de tweede dag kunnen genieten. Gelukkig is hij weer snel opgeknapt en besloten we toch naar het beroemde dorpje op palen te gaan (moet je zeg maar geweest zijn als je naar Ghana gaat). Het dorpje stond inderdaad op palen, maar ik heb nog niet helemaal mijn mening gevormd over het ecotoerisme dat het mogelijk maakt om deze plek te bezoeken. Je meld je bij het bezoekerscentrum, een gids brengt je naar het dorp toe (eerst lopen, dan een kano tocht) en dringt erg aan op fooi (onze gids). In het dorpje, waar iedereen lag te slapen, of verveeld leek, werden we naar de chief gebracht. De chief zat met zijn (bier)buikje onderuitgezakt op een stoel om giften (geld) van bezoekers te ontvangen. Eco toerisme hoort een natuurgebied of dorpen etc. te ondersteunen op een verantwoorde manier, maar ik heb het gevoel dat er hier veel verpest wordt door de komst van geld en bezoekers. Na het dorpje, en 2 overnachtingen in een luxechalet voor 40 cedi (zo'n 20 euro), waar we schildpad nesten en eierschillen, helaas niet de schildpadden zelf, hebben gezien.. weer de andere kant op, richting accra.
NOgmaals ELmina en Capecoast bezocht, omdat we gewoon zin hadden om onze reis daar langzaam af te sluiten en we nog graag terug wilden naar waar we geslapen hadden in Elmina. De mensen daar waren echt keilief en we hebben nog eens van het drukke straatsleven in de avond genoten daar. En van het zwembad van een resort waar onze slaapplek bij aangesloten was.
Ik moet nu stoppen.. tijd bijna op!! EN bijna weer thuis!! Tot snel!!!
Veel liefs van Johan en Nicole xxxxxxxxxxxx
We hebben het oosten gezien van Ghana, het midden en dan nu de westkust. Maar zoals het spreekwoord zegt; Oost West, Thuis Best. Ik heb genoten van het reizen door Ghana met Johan, maar ik merk dat ik toch heel erg verlang naar mijn thuis, naar ieder die me dierbaar is. Ik hou van Afrika, maar ik weet waar ik thuishoor.
Momenteel zijn Johan en ik in Winneba. Een plaatsje aan de westkust, niet ver van Accra. Morgen reizen we naar Accra waar we onze laatste nacht zullen doorbrengen. Van Winneba hebben we nog eigenlijk niets gezien. We zijn hier in de middag aangekomen, ingecheckt in Lagoonlodge en op naar het internet cafe. Dat ik dit voorrang geef ipv rondkijken in het dorpje zegt voor mij echt dat ik behoefte heb aan mijn thuis... ja ik heb nu wel een beetje heimwee.
Laat ik jullie vertellen hoe het afliep in Tamale! We hebben mijn schooltje bezocht en ik ben er meer dan hartelijk ontvangen. De meiden hadden les, maar vlogen met zijn allen de klassen uit om ons te begroeten. Dat deed me erg goed. Ik was namelijk een beetje nerveus voor dit bezoekje.. hoe zou het zijn om alleen maar op bezoek te komen na een paar weken. Johan werd door een paar meiden ontvoert en ondervraagt, mooi om te zien hoe snel ze hem accepteerde. Ik heb gezellig gekletst met de leerkrachten en de meiden. Toen hebben Johan en ik twee fietsen gedoneerd (mijn fiets en een fiets van een andere stagiaire van CID Ghana die ik had overgekocht hiervoor). De directeur heeft nog een soort afscheidsrede gehouden, 1 van de meiden heeft nog gesproken en ook ik moest mijn woordje doen. Aan het einde van de schooldag zijn we met iedereen de schoolbus, die we eerst moesten aanduwen, ingestapt. Onderweg zagen we ook nog een mooi tafereel. Er was een chief gestorven en nu werd een nieuwe chief ingehuldigd.
Wat de olifantjes betreft... die hebben we niet gezien. We konden geen kaartjes krijgen voor de bus (terwijl we om half 4 in de ochtend aanfietsten naar het busstation) en we konden ook geen kamer krijgen in het hotel van Mole park voor de komende dagen. We besloten om dit doel op te geven en onze reis voort te zetten naar Bui park. De weg naar naar toe (met overnachting ertussen in Techiman) was heerlijk hobbelig en mooi om te zien. Het kamp waar we overnachtten was weinig bijzonder (wist ik al van mijn reis met Ike), maar je kan nergens anders slapen zover ik weet. We zijn naar het dorpje gewandeld vanwaar we met kanoes het water op gingen om nijlpaarden te zien. We liepen met een gids, dat moet.. stel je voor dat de mieren bijten, of dat er vogels op je hoofd poepen. De enige gevaarlijke dieren (die 5 km verder op hun teretorium hadden, vooral in het water) zijn de nijlpaarden. Na een misverstand over de canoes (ons was vertelt dat we in 1 kano mochten, wat dus niet mocht en we moesten dus extra betalen of kiezen voor een kortere tocht) hebben we de nijlpaarden gezien en gehoord. IK was vergeten wat een apart geluid deze dieren maken. 1 deed speciaal voor ons zijn bek wijd open.
Toen hebben we een lange reis gemaakt. Vanaf Techiman, via Kumasi, naar Cape coast. Een lange rit, maar alles zat mee. Ik zag het zelf namelijk niet zo zitten om in Kumasi( grote drukke stad) te slapen, daar ik de mensen niet als vriendelijk heb ervaren toen ik er met Ike was, al zullen er natuurlijk zeker vriendelijke mensen zijn).
In cape coast en in Elmina hebben we naast de stadjes zelf, ook de kastelen en een fort bezocht (Fort in Elmina). We hebben rondleidingen gehad, erg goede gidsen moet ik zeggen, en geleerd over de geschiedenis van deze plekken (Slavetrade). Heel interessant en indrukwekkend. In cape coast hebben we heel slecht geslapen (heel benauwd), in Elmina hebben we heerlijk geslapen. Ik ben een beetje verliefd geworden op ELmina, op de vissersbootjes vooral. Honderden visserbootjes varen daar uit in de avond (naar zee) en keren in de ochtend terug. Vanuit een bruggetje kan je dit tafereel aanschouwen. Dat was ook wat we deden, net als ook veel van de lokale bewoners. Vanuit Elmina zijn we naar Green Turtle lodge gegaan (vlakbij Busua), wat vele mensen als een soort paradijs beschouwen waar ze gerust een tijdje kunnen blijven. Mijn ervaring; Ja, turtle lodge is een heerlijke plek als je even tussen de westerse mensen wil zijn en weg van de Ghanese drukheid wil. Het eten is heerlijk, de locatie erg netjes en ze bieden vele excursies aan. Johan en ik hadden twee nachten geboekt en na die twee nachten was is klaar om weer verder te gaan. Johan is daar ook ziekjes geweest en heeft ook niet veel van de tweede dag kunnen genieten. Gelukkig is hij weer snel opgeknapt en besloten we toch naar het beroemde dorpje op palen te gaan (moet je zeg maar geweest zijn als je naar Ghana gaat). Het dorpje stond inderdaad op palen, maar ik heb nog niet helemaal mijn mening gevormd over het ecotoerisme dat het mogelijk maakt om deze plek te bezoeken. Je meld je bij het bezoekerscentrum, een gids brengt je naar het dorp toe (eerst lopen, dan een kano tocht) en dringt erg aan op fooi (onze gids). In het dorpje, waar iedereen lag te slapen, of verveeld leek, werden we naar de chief gebracht. De chief zat met zijn (bier)buikje onderuitgezakt op een stoel om giften (geld) van bezoekers te ontvangen. Eco toerisme hoort een natuurgebied of dorpen etc. te ondersteunen op een verantwoorde manier, maar ik heb het gevoel dat er hier veel verpest wordt door de komst van geld en bezoekers. Na het dorpje, en 2 overnachtingen in een luxechalet voor 40 cedi (zo'n 20 euro), waar we schildpad nesten en eierschillen, helaas niet de schildpadden zelf, hebben gezien.. weer de andere kant op, richting accra.
NOgmaals ELmina en Capecoast bezocht, omdat we gewoon zin hadden om onze reis daar langzaam af te sluiten en we nog graag terug wilden naar waar we geslapen hadden in Elmina. De mensen daar waren echt keilief en we hebben nog eens van het drukke straatsleven in de avond genoten daar. En van het zwembad van een resort waar onze slaapplek bij aangesloten was.
Ik moet nu stoppen.. tijd bijna op!! EN bijna weer thuis!! Tot snel!!!
Veel liefs van Johan en Nicole xxxxxxxxxxxx
-
27 Januari 2010 - 17:32
Ankie - Harrie Veron:
Hallo Nicole en Johan,
Dit word dus mijn laatste reactie op jullie reis door Ghana.
Leuk om te lezen (misschien toch een boek gaan schrijven???)wat jullie allemaal gedaan hebben of wat niet gelukt is.
Misschien lees je dit niet meer voor je aan de reis naar huis begint maar toch een goede reis toegewenst en bereid je mmar voor het is hier echt winter, ontzettend koud dus.
Groetjes en tot ziens in Diessen!!!!!!
Ome Harrie en Tante Ankie -
27 Januari 2010 - 17:35
Karin:
Heerlijk om jullie verhaal te lezen! tot snel xxx -
27 Januari 2010 - 18:21
Ike:
Tot snel!
Ik heb vandaag mijn foto's op kunnen halen! Jeej, kan lekker met plakken beginnen dus.
Tot maandag op school?
xx -
27 Januari 2010 - 19:10
Teuntje:
Het klinkt allemaal nog ontzettend goed. Geniet nog van de laatste dagen en tot snel! x -
28 Januari 2010 - 08:02
Wendy:
Heej Nicole en Johan,
Wat leuk om jullie verhalen van de reis te lezen. Het klinkt allemaal super mooi en gaaf om te zien. ZOu er zo zelf ook heen willen. Heel veel succes met de terugreis en hopelijk tot de 30e op mijn afscheidsfeest.
liefs xxxx Wendy -
28 Januari 2010 - 09:05
Eline:
Hoi Nicole en Johan,
Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt zeg! Jammer van de olifanten.. maar nijlpaarden zijn toch ook wel heel bijzonder!
Een hele fijne terugreis gewenst!
Veel groeten,
Eline -
28 Januari 2010 - 10:07
Zussie :
Nog eventjes en dan ben je weer terug in het koude Nederland. Fijn om je dan eindelijk weer te zien :)
Tot heel snel, xxx -
28 Januari 2010 - 11:58
Leo:
Hey Nicole en Johan
Zo lezende hebben jullie een fijne vakantie gehad.Een goede terugreis en hopelijk tot snel.
Groetjes -
29 Januari 2010 - 16:10
Karlijn En Mark:
Hey johan en nico,
Wat fijn dat johan ook weer snel was opgeknapt en jullie toch nog hebben kunnen genieten.
Fijne terugreis en bereidt je voor op de kou hier in nederland. Wij zien jullie snel.
xxx karlijn en mark -
30 Januari 2010 - 12:32
Rikie:
hoi alletwee,
Als jullie dit lezen zijn jullie denk ik al weer terug in Diessen zelfs.
Nicole, bedankt voor je uitgebreidde verslagen. We (ik) hebben die met plezier gelezen. Ik hoop jullie weer heel vlug zelf te zien. Tot gauw
t. Rikie en o. Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
