Praten tussen de uien

Hoi Hoi! Hopelijk gaat het goed met jullie allemaal! Ik ben nu echt naar het einde van mijn stage toe aan het werken. Volgende week is mijn laatste week, en moet ik afscheid nemen van mijn lieve meiden!! Nou, nog niet helemaal afscheid. Wanneer ik met Johan rondreis bezoeken we de school, ik heb namelijk beloofd om hem aan hen voor te stellen :P. Ik merk dat ik ze echt zal gaan missen en dat ik toch echt een band met ze heb opgebouwd.Momenteel ben ik mijn eindverslagen aan het schrijven, van 8 meiden. Ik moet af en toe even goed nadenken hoe ik het vorig jaar heb aangepakt, dit schrijven. Ik heb geen voorbeelden hier. Ik heb er nu bijna 4 af, nog 4 te gaan. Vrijdag wil ze af hebben. In de middagen ben ik gestart, gisteren, met het bezoeken van ouders/ verzorgers van de meiden. Samen met de directeur en 1 leerkracht (zij spreekt Dagbani en wij niet). Gisteren hebben we 4 gesprekjes gehad, en ik vond dat toch wel heel bijzonder! Op school hadden we aan de meiden gevraagd van wie de ouders thuis waren. Er waren geen ouders thuis (of de meiden waren bang omtrent wat we met de ouders zouden bespreken). De meeste moeders werken op de markten. Wij besloten dus met twee leerlingen bij ons in de auto, om naar de markt te gaan. In optocht liepen we de markt door om de moeders te bezoeken. Daar werden we verwelkomd in het kraampje en werden er houten bankjes voor ons neergezet, 1 keer zelfs speciaal met een kleedjes erop voor ons. De moeders spraken geen engels, dus alles ging via de lerares. Ik vond het een mooie belevenis, om zo tussen de uien, de stoffen en schoenen te praten. Wat ik jammer vind is dat de gesprekken nu pas konden plaatsvinden, nu ik de therapien af heb gerond op de afsluitingssessie na. Ik had graag eerder met hen gesproken om een indruk van de levenswijze te krijgen en het beeld dat de ouders/ verzorgers van het kind hebben. Ook vind ik het belangrijk dat ouders/verzorgers weten wat er met hun kind gebeurd op school. De lerares vertelde tijdens de gesprekjes over de schoolresulaten, ik over gedrag etc. en de directeur... tja die zat eigenlijk vooral de school te promoten, dat ze toch echt wel hun andere kinderen daar heen moesten sturen, en ook voor de kinderen van de rest van de verkoopsters op de markt zou het een goede school zijn. Ik vond het wel lastig wat ik moest vertellen over de kinderen, daar we naar andere gezinnen gingen dan de directeur had gezegd. Ik had hem gebeld om te vragen wie we gisteren gingen bezoeken zodat ik me kon voorbereiden, heb ik ook gedaan, en toen gingen we geen van die meiden bezoeken. Tja het blijft Ghana. Maar over de meiden die ik in therapie heb kon ik wel mijn verhaal doen. Vanmiddag gaan we weer op pad. Word ene latertje denk ik.
Volgende weke dus de laatste week! Ik heb mijn afsluitingssessies voor de therapien al beshreven. Ik ga thee kopen, niet voor de thee maar voor de doosjes. Die doosjes ga ik wit schilderen en de meiden maken daar herinneringsdoosjes van. Ze versieren het doosje en dan gaan ze briefjes schrijven en er in doen. Wat wil je niet vergeten van de therapie? Wat heb je geleerd of ervaren? Etc. Normaal vind ik het fijn om voor iedere therapie een persoonlijk afsluitingsritueel te bedenken, maar de andere meiden kunnen ons zien zitten tijdens de therapie. Het was gedurende de hele periode van mijn zijn hier al lastig voor veel meiden om te begrijpen, waarom zij wel en ik niet? En ondanks uitleg denk ik dat het voor veel meiden nog zo voelt. Daarom wil ik er een niet te groot feestje van maken.Ik geef ze wel allemaal een paar fotos van werkstukken met een persoonlijke boodschap van mij, maar niet in fotomapjes zoals ik van plan was. Op waarschijnlijk woensdag ga ik een hele middag met de school, allemaal tegelijk, een laatste training doen. Deze training gaat over trots zijn. Ik heb allerlei materialen, zoals papier, verf, stof, lijm, garen gehaald en iedereen maakt een werkstuk voor zichzelf. Aan het einde van de middag presenteer iedereen haar eigen werk en vertelt waarom zij trots mag zijn opzichzelf. Mijn bedoeling was om de ouders/verzorgers uit te nodigen, maar dit blijkt lastig daar de ouders overdag niet kunnen.Op de donderdag presenteren de meiden een dans en een toneelspel dat ze zelfstandig voorbereid hebben. En misschien regelt de directeur iemand die muziek komt maken. Op de vrijdag neem ik iedereen mee naar het zwembad als mijn afscheidsfeestje! Nu weer even hard werken aan mijn verslagen. Ik heb gekozen om in internetcafe te werken omdat ik me in huis moeilijk kan concentreren. Tot snel en hopelijk hebben jullie een fijne sinterklaas gehad! Ik heb ook sinterklaas gevierd, in de zon bij het zwembadje:P xxxxxx Nicole

en o ja, vorige keer vergeten te vertellen. Ik heb de president gezien!!